25 ΧΡΟΝΙΑ «ΖΕΙ» ΜΙΑ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΓΟΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΙΣΧΙΟΥ

Σύμφωνα με τα πορίσματα παγκόσμιας έρευνας «Προβληματική» και με κίνδυνο επιπλοκών η άμεση κινητοποίηση του ασθενή

«Καταρρίπτεται με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο ο μύθος που ήθελε μια αρθροπλαστική να διαρκεί μόνο 10 χρόνια και να υποχρεώνεται έτσι ο ασθενής να υποβληθεί σε δεύτερη επέμβαση»

Αυτό τονίζει ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Γεώργιος-Ελευθέριος Κατσιφαράκης, Ειδικός Αθλητικών Κακώσεων και MIS Αρθρώσεων και Σπονδυλικής Στήλης, Διευθυντής και Επιστημονικός Υπεύθυνος τoυ Ορθοπαιδικού Τμήματος της Κλινικής Λευκός Σταυρός και Επιστημονικός Συνεργάτης σε Metropolitan, Ευρωκλινική, Ιατρικό Π. Φαλήρου και American Medical Center of Nicosia, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα παγκόσμιας έρευνας που πραγματοποιήθηκε σε προηγμένα Ορθοπαιδικά Κέντρα σε όλο τον κόσμο σε συνεργασία με πανεπιστημιακές και μη κλινικές και τα συμπεράσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στο Lancet, την εγκυρότερη ιατρική επιθεώρηση. Το θέμα συζητήθηκε στο τελευταίο συνέδριο της Ελληνικής Ορθοπαιδικής Εταιρείας που πραγματοποιήθηκε στη Βυτίνα πριν από δύο μήνες.

Σύμφωνα με την έρευνα, η οποία έλαβε υπόψη της όλες τις μεθόδους της συγκεκριμένης επέμβασης, καθώς και όλα τα υλικά τεχνολογίας που χρησιμοποιούνται για την ολοκλήρωσή της, αποδείχθηκε πως η διάρκεια μιας αρθροπλαστικής γόνατος και ισχίου ανήλθε στα 25 χρόνια στο 87% των ασθενών που υποβλήθηκαν στη συγκεκριμένη επέμβαση. Συγχρόνως, εκφράστηκε η ελπίδα ότι με την εξέλιξη των υλικών και των μεθόδων, η διάρκεια ζωής της αρθροπλαστικής, πολύ σύντομα το όριο αυτό θα επεκταθεί στα 30 χρόνια ή ακόμα και θα διατηρείται εφ’ όρου ζωής.

Παράλληλα, διαπιστώθηκε, ότι όσο πιο γρήγορα κινητοποιείται και φορτίζεται ο ασθενής που έχει υποστεί αρθροπλαστική επέμβαση, αμέσως μετά το χειρουργείο, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες επιπλοκών.

Αυτό δίνει τη δέουσα απάντηση στη διαφημιζόμενη από πολλούς διαδικασία για λόγους προβολής, να σηκώνεται ο ασθενής 1-2 ώρες μετά την επέμβαση, να ανεβαίνει σκάλες και να κάνει περίπατο, γεγονός που είναι πιθανόν να τον οδηγήσει σε πρόωρη χαλάρωση των υλικών της επέμβασης, σε φλεγμονές, αλλά και σε μόνιμο πρήξιμο στις αρθρώσεις.

Όπως εξηγεί ο κ. Κατσιφαράκης «Σε κανένα μέρος του κόσμου και ειδικά σε πανεπιστημιακές κλινικές, ο ασθενής δεν παίρνει εξιτήριο νωρίτερα από 4 ημέρες, ενώ η κινητοποίησή του εξαρτάται από τη γενική παθολογική και ορθοπαιδική του κατάσταση. Μετά από 31.000 περίπου χειρουργεία στη διάρκεια των 34χρόνων άσκησης της ιατρικής, μπορώ να πω πως θεοί και μάγοι δεν υπάρχουν. Η θεραπεία των προβλημάτων των αρθρώσεων απαιτεί γνώση και εμπειρία του ιατρού, που θα μειώσουν τις πιθανότητες και τα ποσοστά λάθους για να αποτρέψει ενδεχόμενο δεύτερο ή και τρίτο χειρουργείο που θα αντιμετωπίσει μια πιθανή φλεγμονή από την πρόωρη κινητοποίηση».

Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, κρίνεται απαραίτητη η όσο το δυνατόν συντομότερη χειρουργική αντιμετώπιση της οστεοαρθρίτιδας γόνατος και ισχίου, προκειμένου να προστατευθούν οι υπόλοιπες αρθρώσεις και ειδικά η σπονδυλική στήλη, η οποία θα επιβαρυνθεί όπως και η λεκάνη, με την ανισοσκελία και το παράδοξο βάδισμα που προκαλεί η νόσος.

«Ανεξάρτητα από τη διάρκεια ζωής μιας αρθροπλαστικής που μας ενδιαφέρει όλους και πρώτιστα κάθε ασθενή», υπογραμμίζει ο κ. Κατσιφαράκης, «εμάς τους ιατρούς μας επιφορτίζει με το ιδιαίτερο καθήκον να είμαστε ακόμα πιο κοντά στον ασθενή και να λαμβάνουμε υπόψη όλη τη φυσική κατάσταση της υγείας του και των προβλημάτων που ενδεχόμενα αντιμετωπίζει».