ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ

ΩΜΟΙ-ΑΓΚΩΝΕΣ- ΠΗΧΕΙΟΚΑΡΠΙΚΗ-ΙΣΧΙΑ- ΓΟΝΑΤΑ-ΠΟΔΟΚΝΗΜΙΚΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ?

Η μερική ή ολική αρθροπλαστική είναι η επέμβαση που διορθώνει την φθορά ή δυσλειτουργία μιας άρθρωσης όταν αυτή καταστραφεί από τραυματισμό ή με την φθορά του χρόνου (χρήση).

Ουστιαστικά αλλάζεται-αντικαθιστάται ο φθαρμένος χόνδρος που καλύπτει κάθε άρθρωση με ειδικό υλικό που είναι από τιτάνιο ή ζιργκόνιο ή ταντάζιο.

ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΣΕ ΠΟΙΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ?

Στο 95% των περιπτώσεων φθοράς, που αποκαλείται διαγνωστικά οστεοαρθρίτιδα και στο 5% από τραυματισμούς ή αυτοάνοσα νοσήματα.

Όταν τα συντηρητικά μέσα δεν μπορούν να βελτιώσουν την λειτουργία των αρθρώσεων τότε χειρουργούμε και τοποθετούμε τεχνητές προθέσεις ειδικές για κάθε περίπτωση που ονομάζεται ή ημιαρθροπλαστικές ή ολικές αρθροπλαστικές.

Στο 99% των περιπτώσεων ο ασθενής αποφασίζει το πότε θα χειρουργηθεί διότι δεν αντέχει άλλο να υποφέρει και να βασανίζεται.

Ιατρικά συνετό είναι να μην καθυστερεί ο ασθενής να αποφασίσει διότι μία χαλάσμενη άρθρωση έχει τεράστιες επιπτώσεις στις υπόλοιπες αρθρώσεις όσο και στο μυικό του σύστημα.

Εξιπακούεται ότι όταν η Τρίτη ηλικία πρέπει να περπατάει καθημερινά τρία με τέσσερα χιλιόμετρα, για να βοηθάει την καρδιοαναπνευστική του λειτουργία, και δεν μπορεί να το κάνει μειώνει δραστικά το προσδόκιμο της ζωής του.

ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Το συνηθέστερο πρώτο σύμπτωμα είναι ο πόνος, που συνοδεύεται συνήθως από πρήξιμο της άρθρωσης και στην συνέχεια με αδυναμία πλήρους κινητικότητας.

Αρχικά με απλά αντιφλεγμονώδη να δει βελτίωση αλλά το πρόβλημα επανέρχεται με εντονότερα συμπτώματα που μπορεί να φτάσει να έχει πρόβλημα και στον ύπνο.

Οι περισσότεροι άνθρωποι θα χρησιμοποιήσουν με ιατρική ή μη συμβουλή ακόμα και εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας.

Αλλά όταν θα φτάσουν στον ειδικό γιατρό και θα ενημερωθούν σωστά τότε πιο εύκολα αποφασίζουν τον σωστό τρόπο θεραπείας.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

Ο χρόνος μιας μερικής ή ολικής αρθροπλαστικής εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Πάνω απ’όλα από την εμπειρία του χειρουργού. Από την άρθρωση αυτή καθαυτή και την έκταση ή την βαρύτητα της βλάβης.

Από την μέθοδο που θα επιλεγεί.

Από τα εξελιγμένα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν για να μειωθεί η περίπτωση του τεχνικού λάθους.

Οι δάσκαλοί μας έλεγαν ότι το σημαντικότερο είναι να παραμείνει ανοικτό ένα τραύμα ολικής όσο γίνεται λιγότερο. Τότε μειώνεται η πιθανότητα επιμόλυνση με μικρόβια.

Άρα εδώ την ευθύνη την έχει ο χειρουργός και όχι ο ασθενής.

ΝΟΣΗΛΕΙΑ

Τα παλιά τα χρόνια ο ασθενής γυρνούσε στο σπίτι του όταν γινόταν απόλυτα καλά. Μια ολική ισχίου ή γόνατος μπορεί να έμενε στο νοσοκομείο και ένα μήνα για να περπατήσει κανονικά και να κάνει φυσιοθεραπεία.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Αλλά και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ δυστυχώς όταν υπάρχει η υπερβολή του εντυπωσιασμού!!!

Διότι το να κάνεις μια ολική και να στέλνεις την ίδια μέρα τον ασθενή στο σπίτι μόνο αν θέλεις να τον εκδικηθείς θα το κάνεις ή για να κάνει καλό στον ασφαλιστικό κλάδο ή στην κλινική αυτή καθ’αυτή.

Ταπεινή μου γνώμη εμπειρίας 35 ετών είναι ο ασθενής να γυρνάει σίγουρα στο σπίτι όταν είναι σχεδόν αυτοεξυπηρετούμενος και χωρίς κανένα κίνδυνο επιπλοκών λόγω και της μεγάλης ηλικίας.

Το ιδανικό θα ήταν απαξάπαντες να περνούν από οργανωμένα κέντρα αποκατάστασης αλλά το κόστος και η έλλειψη τους είναι όνειρα θερινής νυκτός.

Συμπερασματικά : μια ολική αγκώνα ή πηχειοκαρπικής ναι μπορούν να γυρίσουν στο σπίτι την ίδια μέρα αλλά μεγάλες ολικές αρθροπλαστικές γόνατος, ισχίου ώμου το λιγότερο τρεις μέρες νοσηλείας.

Διαφορετικά την ευθύνη αναλαμβάνουν εξωιατρικά κέντρα.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Το απόλυτα σωστό πρωτόκολο της ιατρικής λέει ότι πριν την εγχείρηση ο πάσχων περνάει από εξωνυχιστικό έλεγχο (προεγχειρητικός). Την προ και μετεγχειρητική παρακολούθηση εκτός του ορθοπαιδικού τραυματολογικού σκέλους πρέπει να έχει ένας συνεργάτης κλινικός παθολόγος υψηλής εμπειρίας. Διότι οι περισσότεροι άνθρωποι που χειρουργούνται έχουν πολλά σύνθετα προβλήματα συνήθως.

Διαβήτης, καρδιολογικά, αναπνευστικά, αυτοάνοσα. Δύσκολο για έναν καλό χειρουργό να μπορεί να τα ελέγχει όλα καθημερινά όπως πρέπει.

Η ομάδα του υπευθύνου χειρουργού ορθοπαιδικού πρέπει να «αντέχει» στα πιο δύσκολα και περίπλοκα περιστατικά.

ΑΝΑΡΡΩΣΗ

Εξαρτάται από την βαρύτητα της επέμβασης και από τον πάσχοντα και την δυνατότητα μετεγχειρητικής φυσιοθεραπευτικής αποκατάστασης.

Όποιος τολμάει με σιγουριά να προεξοφλεί σε απόλυτο βαθμό τον χρόνο στην ιατρική πρέπει να θεωρείται απλά μάγος. Τέτοιοι στην ιατρική δεν υπάρχουν δυστυχώς ή ευτυχώς.

Σε μια ολική ισχίου ή γόνατος μπορεί ένας χειρουργημένος σε μια βδομάδα να μην χρειάζεται καμία υποστήριξη μπορεί όμως να ταλαιπωρηθεί επί μακρού για πολλούς λόγους.

Οι επιπλοκές αποφεύγονται όταν καθολουθείται το ιατρικό πρωτόκολο αποκατάστασης και η φύση του κάθε ανθρώπου.

Έχουν υπάρξει περιπτώσεις ανθρώπων που βιάστηκαν και παρουσίασαν σε ανύποπτο χρόνο επιπτώσεις ή επιπλοκές μετά από ένα δύο ή και τρεις μήνες.

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ

Η εμπειρία και η καλή ψυχική και σωματική κατάσταση του γιατρού είναι τα πρωταρχικά. Ο χώρος του χειρουργείου πρέπει να είναι αποκλειστικά μόνο για ολικές αρθροπλαστικές.

Στα 7.605 χειρουργεία ημιολικών και ολικών αρθροπλαστικών οι επιπλοκές μας είναι 0,5 %.